دانیال نبى (ع)
دانیال در باور ادیان ابراهیمی یکی از پیامبران بنی اسرائیل (قرن هفتم پیش از میلاد) است. دانیال به زبانعبری به معنای «خدا حاکم من است» می‌باشد. در سال ۶۰۶ پیش از میلاد وی را به دربار «بخت النصر» پادشاه بابل به اسارت بردند. وی در آنجا به علوم کلدانیان و زبان مقدسواقف گردید و در حکمت از آنان پیشی گرفت. اولین واقعه‌ای که سبب نفوذ دانیال نبی گردید تعبیر خواب نبوکد نصر بود. بدین گونه ادعای پیغمبری کرد و مورد توجه آن پادشاه قرار گرفت. وی به همراه عده‌ای از قوم یهود بهایران مهاجرت نمود ودر شوش ساکن شد ودر آنجا درگذشت.
آرامگاه دانیال نبی در ساحل شرقی رودخانه شاوور و روبروی تپه ارگ قرار دارد؛ و دارای گنبدی ارچیناست.
در اسلام
نام دانیال در قرآن ذکر نشده‌است؛ ولیکن بیشتر مسلمانان او را به عنوان یکی از پیامبران در اسلام قبول دارند. نام دانیال در حدیث و روایات مربوط به پیامبران ذکر شده‌است. در تمامی نسخه‌های کتاب قصص الانبیا دانیال به عنوان یکی از پیامبران ذکر شده‌است. در بعضی جاها جهت اشاری بهتر به معنی دانیال که (خداوند حاکم من است) پیش وند (مها) را به کار می‌برند. مها در معنی یعنی بزرگ و زیبا. اسم (مها دانیال) یعنی خداوند بزرگ زیبا حاکم من است
در دربار پارسیان
بعد از پیروزی پارسیان بر بابل، دانیال به عنوان یکی از مامورهای ارشد امپراتوری، توسط داریوش ماد انتخاب شد. پادشاه تصمیم گرفت او را بر کل امپراتوری مسلط کند ولی در دربار کسانی تصمیم به نابودی دانیال گرفتند. آنها از آنجا که هیچ فسادی در کار او نمی‌توانستند پیدا کنند، از اعتقادات مذهبی دانیال علیه او استفاده کردند. درباریها از پادشاه حکمی گرفتند که بنا به آن حکم هیچ خدایی نباید تا ۳۰ روز مورد پرستش قرار گیرد. دانیال نمازهای روزانه یهودی را همچنان سه بار در روز به سمت اورشلیم می‌خواند و به همین دلیل او را به لانه شیرها انداختند. البته داریوش با اینکار مخالف بود؛ ولی دانیال سالم از لانه شیرها خارج شد، دشمنان او به لانه شیر انداخته شده و نابود گردیدند.
زمان دقیق زندگی دانیال مشخص نیست؛ ولیکن معمولاً تصور می‌شود که او تا سال سوم زندگی کوروشهخامنشی (دانیال ۱۰:۱) زنده بود؛ ولیکن او در آن زمان احتمالاً حدود ۱۰۰ سال سن داشته‌است، زیرا در زمان سقوط بابل او در نوجوانی بود. محل دفن او به قطع مشخص نیست، ولیکن بیشترین محل مورد گمان آرامگاه دانیال نبیدر شوش در ایران است. مکانهای دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز ادعای مقبره دانیال را دارند. بعضی نوشته‌ها ادعا می‌کنند که تیمورلنگ بقایای دانیال را از بابل به شوش آورد
زمان دقیق زندگی دانیال مشخص نیست؛ ولیکن معمولاً تصور می‌شود که او تا سال سوم زندگی کوروشهخامنشی (دانیال ۱۰:۱) زنده بود؛ ولیکن او در آن زمان احتمالاً حدود ۱۰۰ سال سن داشته‌است، زیرا در زمان سقوط بابل او در نوجوانی بود. محل دفن او به قطع مشخص نیست، ولیکن بیشترین محل مورد گمان آرامگاه دانیال نبیدر شوش در ایران است. مکانهای دیگری در عراق، بابل، مصر و سمرقند نیز ادعای مقبره دانیال را دارند. بعضی نوشته‌ها ادعا می‌کنند که تیمورلنگ بقایای دانیال را از بابل به شوش آورد
کتاب حزقیال
در کتاب حزقیال، که معاصر دانیال بود، او به عنوان مرد درستکار و صاحب حکمت یاد شده‌است؛ ولیکن نوع نوشتن دانیال در کتاب دانیال و در کتاب حزقیال متفاوت است که ممکن است اشاره به فردی دیگر باشد.
در کتاب حزقیال، که معاصر دانیال بود، او به عنوان مرد درستکار و صاحب حکمت یاد شده‌است؛ ولیکن نوع نوشتن دانیال در کتاب دانیال و در کتاب حزقیال متفاوت است که ممکن است اشاره به فردی دیگر باشد.